وقتی به سخنان خمینی در اوایل انقلاب فکر میکنم با خود میگویم چرا پدرانمان تا این حد کوته فکر بودند چرا سرنوشتشان را بدست یک شخص جنگ طلب خودخواه ومتکبر سپردند؟ از طرف رژیم شاه با خود شخص خمینی هیچ خشونتی صورت نگرفته بود جز تبعید، آنهم به فرانسه کاشکی مرا به آنجا تبعید کنند اما گویی ایشان با همه سر جنگ داشت مثلا سخنانش در بهشت زهرا با لحنی بسیار تند که از یک مبلغ دینی بعید مینماید میگوید : من تو دهن این دولت میزنم! به کار بردن ( من) به جای ما نشان دهنده تکبر وخود بزرگ بینی این شخص است.در جای دیگر صحبت از تشکیل ارتش 20 میلیونی میکند! در آنزمان جمعیت ایران 35 تا40میلیون نفر بود با یک محاسبه میتوان فهمید که در جمعیت 35 میلیونی ایران تعداد کسانی که شرایط عضویت در یک ارتش را داشته باشند هرگز 20 میلیون نفر نمیشد بنابراین با کمی فکر کردن میتوان فهمید منظور ایشان از تشکیل یک ارتش با این تعداد عضو چه بوده است... خمینی این ارتش رافقط در داخل ایران نمیدید بلکه او به آنسوی مرزهای ایران نظر داشت به صورت نمونه گروه حزب ا... لبنان در راستای همین سیاست خمینی تقویت شد حالا میفهمم که وقتی عراق به ایران حمله کرد خمینی از خوشحالی در پوست خود نمیگنجید برای آنکه بهانه جنگیدن برایش فراهم شده بود به همین دلیل بود که وقتی قطعنامه را پذیرفت گفت من جام زهر را نوشیدم در طول هشت سال جنگ خانمانسوز وکشته شدن عده زیادی از ایرانیان هرگز جام زهر به خاطر از دست دادن این همه انسان بیگناه را ننوشیده بود چرا که روحیه جنگ طلبانه ای داشت این روحیه وی آنقدر قوی بود که جنگ ایران وعراق ارضایش نمیکرد بنابراین در همان زمان گروههایی از ایران برای جنگ با اسرائیل به لبنان اعزام شدند که نمونه بارز آن شهید چمران بود در طول جنگ جملاتی که خمینی در سخنرانیهایش میگفت باز هم نشان از جنگ طلبی وی داشت مانند : راه قدس از کربلاست و اگر مسلمانان هر کدام یک سطل آب روی اسرائیل بریزند اسرائیل را آب میبرد .غافل از اینکه همین حرفهای خمینی کمک شایانی به اسرائیلیها کرد آنها با مظلوم نمایی خود ومطرح کردن ایران به عنوان دشمنی که میخواهد آنها را از صفحه روزگار محو کند توجه جامعه جهانی رابه خود جلب کردند که در همین راستا کمکهای زیادی چه از نظر تسلیحاتی وچه از نظر مالی به سمت اسرائیل سرازیر شد در آن روزگار یادم میآید رادیو فارسی ایرائیل ایران را کشور دوست قلمداد میکرد این موضوع همیشه مایه تعجب من بود اما اکنون میفهمم که رادیو اسرائیل ایران را به طعنه دوست خود میخوانده چرا که هیچ کشور دوستی نمتوانست تا این حد به اسرائیل کمک کند که ایران این کار را به نحو خوبی انجام داد درهمان سالها اسرائیل فلسطینیها رابه شدت سرکوب کرد وبهانه اش برای این نوع سرکوب حمایت جمهوری اسلامی از این گروهها بود.
اما آرزوهای خمینی برای تشکیل یک ارتش 20 میلیونی در داخل وخارج به لبنان وفلسطین ختم نمیشد در هر جای دنیا که گروهی با اهداف آزا دیخواهانه مبارزه میکردند رد پای جمهوری اسلامی در آنجا دیده میشد مانند افغانستان در آنزمان در این کشور جنگ زده حدودا 15 گروه جهادی بر علیه دولت مرکزی که توسط شوروی سابق حمایت نظامی وتسلیحاتی میشد مبارزه میکردن که دو گروه ازاین گروههای جهادی شیعه بودند همین دو گروه شیعی ضمن اینکه با دشمن مشترکشان میجنگیدند با همدیگر هم اختلافاتی داشتند که با وساطت جمهوری اسلامی این دو گروه با هم متحد شدند وعنوان حزب وحدت نام این گروه شد بنابراین جمهوری اسلامی که این گروه را ازنظر مالی وتسلیحاتی اکمال میکرد جای پایی برای خود در افغانستان هم باز کرد بعدها ایران با استفاده از همین گروه عملیاتهای در خاک افغانستان برای دستگیری یا کشتن مخالفینش انجام داد .
در داخل ایران هم اعدامهای دهه شصت وخیلی از کشتارهای دیگر نشان از روحیه بسیار خشن وجنگ طلب خمینی میباشد لذا با وجود این همه شواهد وقرائن پدران ما چرا از این شخص حمایت کردند آیا میشود این طور نتیجه گیری کرد که آنها هم روحیات خشن وجنگ طلبی داشتند پدران ما ندانسته کسی را حاکم خود کردند که چیزی جز جنگ خونریزی اعدام وسنگساردر بعد داخلی ، انزوا ،تحریم وتروریست معرفی شدن ملت شریف ایران در بعد بین الملی ارمغان دیگری را برای ایرانیان نداشت در اینکه مردم آنزمان اشتباه کردند هیچ شکی نیست اما نمیشود آنها را مقصر دانست چرا که سطح آگاهی مردم آن دوره از مسائل سیاسی بسیار اندک بود تعداد انگشت شماری هم که این اشتباه را درک کرده بودند توسط همین مردم مرتد وبی دین شناخته میشدند ... جای افسوس دارد اکنون که جامعه پویایی داریم و اکثر مردم خوب وبد را تشخیص میدهند حتی آنهایی که با این رژیم همراه هستند چرا این همراهی را ادامه میدهند آیا آنها برای فرزندانشان آرزوی بهترینها را ندارند ؟آیا آنها نمیدانند که آرزوی داشتن بهترینها در این رژیم امکان پذیر نیست؟ من از این دسته میپرسم از کجا مطمئن هستید فردا که فرزندتان بزرگ شد منتقد دولت نباشد وتوسط بسیجیها دستگیر وبه کهریزکی دیگر برده نشود؟ نمونه هایش کم نیستند که در ابتدا پدرانشان همراه انقلاب بودند وشهید شدند امااکنون فرزندانشان منتقد سیاستهای دولت هستند مانند فرزند شهید بهشتی ،فرزند آیت ا.. شریعتمداری،خانواده شهید باکری و خیلیهای دیگر .. رژیم به هیچ کدام از اینها رحم نکرد واگر حمایت مردمی وترس دولت از قیام همگانی مردم نبود چه بسا اینها به شکل مرموزی کشته میشدند . لازم است به حامیان این رژیم در اینجا یک تلنگر بزنم که شما خودتان را با این افرادی که نام برده شد مقایسه کنید خواهید دید که در این مقایسه شماها در مقابل نام نشان این افراد مانند قطره ای در مقابل دریا هستید پس مطمئن باشید که فردا این رژیم به فرزند جوانتان هیچ رحمی نخواهد کرد بنابراین از فزصت به دست آمده استفاده کنید وبه جمع مردم بپیوندید تا در آینده ای نه چندان دور دولتی برآمده از خواست ملی مردم ایران بر سر کار بیاید که در آن رژیم ما نگران سخن گفتنمان نباشیم ... به این آرزو نمیرسیم مگر اینکه همه با هم در کنار هم یکصدا فریاد کنیم استقلال آزادی جمهوری ایرانی .
اما آرزوهای خمینی برای تشکیل یک ارتش 20 میلیونی در داخل وخارج به لبنان وفلسطین ختم نمیشد در هر جای دنیا که گروهی با اهداف آزا دیخواهانه مبارزه میکردند رد پای جمهوری اسلامی در آنجا دیده میشد مانند افغانستان در آنزمان در این کشور جنگ زده حدودا 15 گروه جهادی بر علیه دولت مرکزی که توسط شوروی سابق حمایت نظامی وتسلیحاتی میشد مبارزه میکردن که دو گروه ازاین گروههای جهادی شیعه بودند همین دو گروه شیعی ضمن اینکه با دشمن مشترکشان میجنگیدند با همدیگر هم اختلافاتی داشتند که با وساطت جمهوری اسلامی این دو گروه با هم متحد شدند وعنوان حزب وحدت نام این گروه شد بنابراین جمهوری اسلامی که این گروه را ازنظر مالی وتسلیحاتی اکمال میکرد جای پایی برای خود در افغانستان هم باز کرد بعدها ایران با استفاده از همین گروه عملیاتهای در خاک افغانستان برای دستگیری یا کشتن مخالفینش انجام داد .
در داخل ایران هم اعدامهای دهه شصت وخیلی از کشتارهای دیگر نشان از روحیه بسیار خشن وجنگ طلب خمینی میباشد لذا با وجود این همه شواهد وقرائن پدران ما چرا از این شخص حمایت کردند آیا میشود این طور نتیجه گیری کرد که آنها هم روحیات خشن وجنگ طلبی داشتند پدران ما ندانسته کسی را حاکم خود کردند که چیزی جز جنگ خونریزی اعدام وسنگساردر بعد داخلی ، انزوا ،تحریم وتروریست معرفی شدن ملت شریف ایران در بعد بین الملی ارمغان دیگری را برای ایرانیان نداشت در اینکه مردم آنزمان اشتباه کردند هیچ شکی نیست اما نمیشود آنها را مقصر دانست چرا که سطح آگاهی مردم آن دوره از مسائل سیاسی بسیار اندک بود تعداد انگشت شماری هم که این اشتباه را درک کرده بودند توسط همین مردم مرتد وبی دین شناخته میشدند ... جای افسوس دارد اکنون که جامعه پویایی داریم و اکثر مردم خوب وبد را تشخیص میدهند حتی آنهایی که با این رژیم همراه هستند چرا این همراهی را ادامه میدهند آیا آنها برای فرزندانشان آرزوی بهترینها را ندارند ؟آیا آنها نمیدانند که آرزوی داشتن بهترینها در این رژیم امکان پذیر نیست؟ من از این دسته میپرسم از کجا مطمئن هستید فردا که فرزندتان بزرگ شد منتقد دولت نباشد وتوسط بسیجیها دستگیر وبه کهریزکی دیگر برده نشود؟ نمونه هایش کم نیستند که در ابتدا پدرانشان همراه انقلاب بودند وشهید شدند امااکنون فرزندانشان منتقد سیاستهای دولت هستند مانند فرزند شهید بهشتی ،فرزند آیت ا.. شریعتمداری،خانواده شهید باکری و خیلیهای دیگر .. رژیم به هیچ کدام از اینها رحم نکرد واگر حمایت مردمی وترس دولت از قیام همگانی مردم نبود چه بسا اینها به شکل مرموزی کشته میشدند . لازم است به حامیان این رژیم در اینجا یک تلنگر بزنم که شما خودتان را با این افرادی که نام برده شد مقایسه کنید خواهید دید که در این مقایسه شماها در مقابل نام نشان این افراد مانند قطره ای در مقابل دریا هستید پس مطمئن باشید که فردا این رژیم به فرزند جوانتان هیچ رحمی نخواهد کرد بنابراین از فزصت به دست آمده استفاده کنید وبه جمع مردم بپیوندید تا در آینده ای نه چندان دور دولتی برآمده از خواست ملی مردم ایران بر سر کار بیاید که در آن رژیم ما نگران سخن گفتنمان نباشیم ... به این آرزو نمیرسیم مگر اینکه همه با هم در کنار هم یکصدا فریاد کنیم استقلال آزادی جمهوری ایرانی .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر